Er zijn wereldwijd honderden volksoverleveringen te vinden over een grote watervloed. Ze vertonen veel overeenkomsten met het Bijbelse verslag. Hoe verklaar je dit vanuit een evolutionair historisch model, waarin volken tienduizenden jaren min of meer geïsoleerd van elkaar geleefd hebben? Dat gaat niet werken. Het is echter wel precies wat je zou verwachten op basis van het Bijbelse verslag. Alle volken hebben een gedeelde geschiedenis meegenomen, toen zij vanuit Babel de wereld overtrokken [de verspreiding van alle volken]. Opmerkelijk genoeg bevat het oudste Chinese karakter voor “grote boot” een symbool voor 8 mensen. Is dat toeval of kenden de eerste Chinezen gewoon de geschiedenis van de ark?
Klik eens rond op de site van Answers in Genesis, als je meer informatie wilt over dit boeiende en sterk onderbelichte onderwerp.
Moet je er vanuit gaan dat de huidige gang van zaken in de wereld altijd zo is gegaan? Of kun je soms verklaringen opstellen op basis van grote gebeurtenissen uit het verleden? Denk eens door over dit voorbeeld: vandaag de dag verschuift het continent Amerika jaarlijks enkele centimeters weg van het Euro-Afrikaanse continent. Neem je dit als een constante en reken je op basis daarvan terug, dan heeft het erg lang geduurd om tot de huidige stand van zaken te komen. ‘Weet’ je nu hoe lang geleden de continenten aan elkaar hebben gezeten? Of heb je nu ongemerkt een enorme veronderstelling geintroduceerd?
Je weet helemaal niet of het altijd in dit tempo is gegaan. Er zijn in de afgelopen (veronderstelde) miljoenen jaren geen metingen gedaan om dit idee te staven. Het is daarom een onbewijsbare aanname. Een aanname die er overigens van uitgaat dat God op geen enkele manier aan Zijn eigen schepping kan sleutelen. Een prominent vertegenwoordiger van deze theorie was James Hutton. Hij zei: “The past history of our globe must be explained by what can be seen to be happening now (…) No Powers are to be employed that are not natural to the globe, no action to be admitted except those of which we know the principle” (James Hutton, quoted in Holmes, A., Principles of Physical Geology, 2nded. Edinburgh, Scotland: Thomas Nelson and Sons Ltd., 1965, pg. 43-44). Toch wordt er tegenwoordig steeds meer aandacht gegeven aan de rol van ‘grote catastrofes’ in het verleden. En terecht. Want nader onderzoek laat zien dat het allemaal vele malen sneller is gegaan dan doorgaans wordt gedacht. Reden voor verder onderzoeken.
Vanaf de jaren dertig van de achttiende eeuw werd het idee gepromoot dat de zondvloed een opgesmukte versie zou zijn van een lokale overstroming in Mesopotamië. Maar waarom zou Noach jarenlang aan een enorm schip moeten werken als hij ook in twee maanden tijd naar een veiligere regio had kunnen verhuizen? Vaak zijn dit soort liberale theorieën bijzonder onlogisch als je er even zelfstandig op doordenkt. Het volgende punt is daar een sprekend voorbeeld van.
Een andere populaire gedachte is dat het Bijbelse verhaal gekopieerd is van omliggende volken. Ook dat is erg twijfelachtig. Het verhaal over de vloed zou zijn gekopieerd en aangepast in de tijd dat het volk in de Babylonische ballingschap zat (rond de 6e eeuw voor Chr.). In de Babylonische versie van Gilgamesh wordt gesproken over een boot in de vorm van een kubus van 60x60x60 meter. Maar Noachs versie heeft afmetingen die in latere scheepsbouw zijn toegepast (zesmaal de lengte ten opzichte van de breedte), omdat het de ideale verhouding bleek te zijn voor het bouwen van grote houten schepen (Ben Hobrink, Moderne wetenschap in de Bijbel, hoofdstuk 5). Kijk ook eens naar de real-life reconstructie van de ark in het park van Answers in Genesis. Wat denk je zelf? Welke van de twee versies klinkt het meest betrouwbaar? Soms denk ik, alles moet uit de kast gehaald worden om te bewijzen dat de Bijbel onbetrouwbaar is en we geloven liever klinkklare onzin, dan hier gezag aan toe te kennen.
Volgens recent wetenschappelijk onderzoek zijn de glooiende steenlagen van de Grand Canyon ontstaan in een tijdsbestek van slechts weken. Want hoe kan het harde gesteente in de Grand Canyon toch een glooiend karakter hebben? Dat is het vraagstuk waarmee dr. Andrew Snelling op pad ging. Tenminste, nadat hij eerst jarenlang heeft moeten vechten om een vergunning te bemachtigen. Als ‘creationist’ bevraagt hij de standaardinterpretaties rond het ontstaan van de Canyon, en daar is de gevestigde orde niet gelukkig mee. Toen het uiteindelijk, met de nodige juridische hulp, toch gelukt was om een vergunning te krijgen, kon hij met zijn team aan de slag.
Het onderzoek naar de zogeheten ‘Tapeats sandstone’ zat in de basis eenvoudig in elkaar. Er zijn drie verklaringen denkbaar voor de glooiing van dit gesteente, dat zich laag in de Canyon bevindt, net boven de ‘great unconformity’. Het kan zijn dat de glooiing in de loop der tijd ontstaan is door 1) druk van bovenliggend gesteente of 2) door een opwaartse beweging van onderaf. In beide gevallen zou je breuklijnen moeten zien of restanten van een chemisch proces dat ontstaat wanneer de combinatie van druk en hitte de morfologie van de stenen verandert. Als deze twee opties afvallen blijft er slechts nog één alternatief over, namelijk 3) dat het materiaal nog zacht/vloeibaar was ten tijde van de afzetting. Dat zou echter impliceren dat het gesteente gevormd moet zijn in een kwestie van weken, niet miljoenen jaren.
Het team van dr. Snelling heeft na een vierjarig onderzoek, aan de hand van vele samples, vastgesteld dat er in de Tapeats-sandstone geen enkel restant van een breuk of chemische omvorming te vinden is, ook niet op microniveau. De enige alternatieve verklaring die overblijft is dat het glooiende gesteente gevormd is toen het nog vloeibaar was. Snellings onderzoek impliceert niks minder dan dat het gangbare paradigma rond het ontstaan van de Canyon op de schop moet. Maar ja, wie wil daar aan? Het was inderdaad niet zo'n goed idee om een vergunning af te geven. Hier zie je een prachtige snapshot van het gesteente:
De resultaten van dr. Snelling passen bij andere waarnemingen die een recente ontstaansgeschiedenis ondersteunen. Kijk bijvoorbeeld eens goed naar de verschillende lagen gesteenten in de Canyon. Je kunt zelf zien dat ze scherp van elkaar te onderscheiden zijn. Als er, zoals beweerd wordt, miljoenen jaren tijd tussen de verschillende lagen zit, hoe verklaar je dan dat er helemaal geen tekenen van erosie te vinden zijn op de duidelijk aanwijsbare grensvlakken? Geen waterstromen, geen verzakking, geen verstoring door dierlijke activiteiten? Wat deze conclusie ook ondersteunt is het feit dat het aantal graden van de gesteentes in de Canyon typerend is voor sedimentatie onder water (namelijk een hoek van < 25 graden). Zo kijk je toch met heel andere ogen naar dit prachtige stuk natuur!
In 1980 hebben we een real-life voorbeeld gezien van hoe een vergelijkbaar landschap kan ontstaan in zeer korte tijd. Tijdens de grote uitbarsting van vulkaan Mount St. Helens (VS, westkust) ontstond in een tijdsbestek van weken een geologische situatie die nagenoeg identiek is aan de veertig keer grotere Canyon. Waarom zou zoiets in 1980 wel kunnen gebeuren, maar is het vergezocht om vergelijkbare situaties te verklaren op basis van de impact van een wereldwijde watervloed?
Hier is een filmpje van Dr. Snelling die wat interessante dingen vertelt over de Canyon. Er zijn meer onderzoeken van hem te vinden, mocht je er dieper in willen duiken.
Evidence for the Flood and the Research We Had to Fight For! – YouTube
https://m.youtube.com/watch?v=NeeXMtbPtQE
Wat is het geologische bewijs voor een jonge aarde? – Dr. Andrew Snelling.
https://www.youtube.com/watch?v=Q9yc3BdeSds
Door de krachten die vrijkwamen tijdens de wereldwijde watervloed zijn de huidige continenten ontstaan. Het oer-continent Pangea werd door de ongekende dynamiek in razend tempo opengebroken. Vanaf de nieuwe breuklijnen verschoven gigantische landmassa's in korte tijd naar hun huidige positie. Het was geen continental drift, maar een continental sprint.
Dr. Kurt Wise presenteert een fascinerend model waarin het ontstaan van de watervloed en de impact op de geologie gedetailleerd uitgelegd wordt. Het model levert niet alleen alternatieve verklaringen ten opzichte van seculiere theorieën, maar doet veel meer dan dat. Ook fenomenen die niet goed verklaard kunnen worden op basis van een zeer langzaam geologisch proces komen aan bod. Denk bijvoorbeeld aan het ontstaan van de Himalaya. De landmassa van het huidige India moet met grote kracht tegen centraal Azie zijn gebotst om zo'n indrukwekkend hooggebergte te veroorzaken. Dat is alleen redelijk te verklaren aan de hand van een mega-catastrofaal proces. Zoiets als een wereldwijde vloed.
En heb je je ooit afgevraagd hoe het mogelijk is dat heel de aarde met water bedekt was? En waarom dit nu niet meer zo is? Neem dan eens een uurtje de tijd om je verder te verdiepen in dit boeiende onderwerp:
https://www.youtube.com/watch?v=n2ANUKSF2BE
Je kunt prima nadenken over het fenomeen ‘ijstijd’ vanuit het perspectief van een jonge aarde. Als je eenmaal accepteert dat er wereldwijde catastrofes mogelijk zijn – wat overigens in het huidige klimaatcrisis debat volop gesuggereerd wordt! – wordt het aannemelijk om vanuit het Bijbelse startpunt te theoretiseren. Dat is geen zwaktebod, maar juist een ijzersterk uitgangspunt. De verklaring van een ijstijd vlak na de catastrofe van een wereldwijde vloed ligt eigenlijk voor de hand. Kijk en luister naar deze lezing van dr. Larry Vardiman. Hij werkt een scenario uit van snelle klimatologische veranderingen op basis van de geologische catastrofe van de watervloed. Loop jij warm voor deze volledig andere kijk op de dingen, of laat het je koud?
https://m.youtube.com/watch?v=YCfKf1P7G-o