De wet van Meden en Perzen was onomkeerbaar. Tegenwoordig heet dat ex cathedra.
In de profetie van Daniël [zie: Babylonië] vormt het machtige rijk van de Meden en Perzen het tweede koninkrijk. Het wordt verbeeld door een zilveren lijf en door een beer met drie ribben in zijn muil (Daniël 7 : 5).
Onveranderlijke uitspraken
Het meest opvallende nieuwe kenmerk van dit rijk is het gebruik van door de mens ingestelde wetten die nooit veranderd kunnen worden. Het gaat om de spreekwoordelijke ‘wet van Meden en Perzen’. Als zo’n wet eenmaal uitgevaardigd was kon deze door niemand gewijzigd geworden, zelfs niet door de hoogste machthebber. De Bijbel geeft hier twee voorbeelden van:
Allereerst krijgt Daniël hier persoonlijk mee te maken. Hij vervult een politieke toppositie en dat wekt de jaloezie op van collega’s. Zij proberen Daniël met een list uit de weg te ruimen. Om dat te bereiken verleiden ze de koning om een wet uit te vaardigen waarin staat dat iedereen in het rijk, voor een periode van dertig dagen, aan geen enkele god een verzoek mag doen dan aan de koning zelf. Het collectieve initiatief van de rijksbestuurders en stadhouders streelt het ego van de koning, en verblindt hem voor de mogelijke consequenties van zo’n wet: “Nu dan, koning, stel het verbod op en onderteken het bevelschrift, dat niet veranderd mag worden, volgens de wet van Meden en Perzen, die niet mag worden herroepen” (Daniël 6 : 9). Nadat de koning ontdekt dat zijn vertrouwenspersoon Daniël hier niet in meegaat, omdat deze menselijke wet ingaat tegen Gods wet, is het te laat. Hij moet het bevel uitvoeren. Daniël komt in de leeuwenkuil terecht. Hij wordt gelukkig gered door God, ondanks het Medo-Perzische rechtssysteem.
Het tweede voorbeeld komt uit het Bijbelboek Esther. De bloedmooie Joodse Esther wordt koningin aan het Perzische hof. Maar ook hier is sprake van jaloezie. De hooggeplaatste Haman kan het niet hebben dat Esthers oom, Mordechai, niet voor hem buigt. Daarom wekt Haman de suggestie bij de koning dat alle Joden de Perzische wetten negeren (Esther 3 : 8). Ook hij verleidt de koning om een wet van Meden en Perzen op schrift te stellen: “Er werd geschreven in de naam van koning Ahasveros, en het werd verzegeld met de zegelring van de koning” (3 : 12). Volgens dit sinistere plan zouden alle Joden op een vooraf bepaalde datum omgebracht moeten worden. Als Hamans complot echter aan het licht komt vraagt Esther om een herstelactie (“…laat er dan een schrijven uitgaan om de brieven te herroepen”). Maar dat kan niet. De koning zegt tegen Esther en Mordechai: “Schrijft u dan zelf over de Joden zoals goed is in uw ogen, in naam van de koning, en verzegelt u het met de zegelring van de koning. Want de tekst die in naam van de koning geschreven en met de zegelring van de koning verzegeld is, kan niet herroepen worden (Esther 8 : 8). De oplossing is om een tweede decreet uit te vaardigen waarin staat dat de Joden zich mogen verdedigen, maar de eerste wet blijft staan.
In latere tijd zou er een nieuwe macht op het wereldtoneel verschijnen, die niet alleen de Babylonische, maar ook deze Medo-Perzische erfenis voortzet. Het maakt gebruik van menselijke uitspraken (decreten ex cathedra) die een goddelijke status hebben en nooit gewijzigd kunnen worden [zie: 1260 jaar V-dominantie].
De bekendste mysteriereligie uit Perzië was opgezet rond de zonnegod Mithras. Het werd een mysterie genoemd, omdat je hier alleen aan deel kon nemen via geheime genootschappen. Het was dus niet voor iedereen toegankelijk. Ook in het latere Rome was de mysteriegodsdienst van Mithras mateloos populair in bepaalde kringen. Hieronder zie je het bekendste tafereel van wat Mithras deed, het doden van een sterke stier. Dat gaf zijn onoverwinnelijke kracht aan. Het stond symbool voor wedergeboorte en het ontstaan van een nieuwe kosmische orde.
Als je goed kijkt zie je in het seal van het Amerikaanse leger de kenmerkende hoed van Mithras terug. Je ziet ‘m trouwens ook op het hoofd van een bekend Disney tekenfilmfiguur: Peter Pan.
De religie van Mithras was nauw verbonden met de hemellichamen (zon, maan, planeten, sterren). De hoofdrol was uiteraard weggelegd voor de zon, aangezien Mithras zelf zonnegod was. Je ziet dat hier de oude lijn van de zonnereligie, die in Babel al een centrale rol vervulde, doorgezet wordt. Enkele opmerkelijke feiten verbonden aan de Mithras-cultus:
Mithras stond bekend met de titel ‘Deus Sol Invictus Mithras’ (de onoverwinnelijke zon Mithras). Later, in de 4e eeuw na Christus, wijzigde de Romeinse keizer Constantijn om politieke en religieuze redenen de Bijbelse Sabbat in de Zondag. Hij riep de Dies Solis (dag van de zon) uit tot de nieuwe officiële rustdag en deed daarbij een beroep op de Sol Invictus, de onoverwinnelijke zon. Meer informatie over de doorlopende zonnecultus vind je onder [de wereldwijde oecumenische beweging].
Mithras zou volgens de mythe geboren zijn op 25 december, het moment van de zonnewende. Het is de jaarlijkse dag waarop de zon terugkomt en weer aan kracht begint te winnen, en daarmee zijn onoverwinnelijkheid demonstreert. De introductie van ons kerstfeest is hierop geïnspireerd.
Het bestaan van mysteriegodsdiensten / geheime genootschappen is door heel de geschiedenis heen te vinden. De Grieken en Romeinen namen het over van de eerdere Perzen, die het weer uit Babel hadden meegenomen. Ook in onze dagen spelen geheime genootschappen een grotere rol dan je misschien zou denken [zie: een wereldwijd pact]. In de roomse Catechismus (uitgegeven in 2008) is het woord ‘mysterie’ ook populair. Je vindt het honderden keren terug.
