Weet jij al wat de grootste fraude zaak van de 19e eeuw is?
Zoals in een muziek stuk een slotstuk ingezet wordt, zo is in onze grote geschiedenis de laatste fase aangebroken. Inmiddels al ruim 150 jaar geleden, maar dat is op de hele tijdlijn gezien niet zo lang. Halverwege de 19e eeuw is het (geestelijk) fundament gelegd onder het huidige wereldtoneel! In deze episode laat ik je zien over welke dingen dit gaat en wat dit te maken heeft met het grote verhaal van de Bijbel.
Ook de ontwikkelingen in Amerika komen hier aan bod. Maar dan op een manier zoals je dat waarschijnlijk nog niet eerder hebt gehoord.
In heb Bijbelboek Openbaring worden drie grootmachten beschreven die tegen God strijden. De draak (de duivel), het beest uit de zee (het Vaticaan), en de valse profeet. Wie of wat zou dat kunnen zijn? Kijk episode 22b en ontdek het zelf! Het is een bijzonder actueel thema.
De profetie van Daniel refereert naar een periode van 2300 dagen.
“Hij zei tegen mij: Tot tweeduizend driehonderd avonden en morgens. Dan zal het heiligdom in rechten hersteld worden” (Daniël 8 : 14).
Wat is dit voor een periode. en is het terecht om de 2300 dagen van Daniël, net als de andere perioden, als jaren te interpreteren? Laten we eens bekijken waar dit over gaat.
Voor de 70-weken profetie is het duidelijk dat het om jaren gaat [zie: 490 jaar periode]. Daar is vrijwel iedereen het over eens. Dat levert een belangrijk aanknopingspunt. De engel Gabriel, die de 70-weken profetie aan Daniel gaf, zei namelijk dat deze periode van 70-weken specifiek ‘bepaald’ is voor het volk Israël en de heilige stad Jeruzalem. Dit woord ‘bepalen’ is een vertaling van het Hebreeuwse chatak, wat zoveel betekent als afsnijden, apart stellen, toewijzen. In buiten-bijbels gebruik wordt het woord chatak toegepast voor het letterlijk afsnijden, afhakken van dingen. Blijkbaar wordt de periode van 70 weken ergens van ‘afgesneden’. Maar waarvan? Dat moet wel de periode van 2300 dagen zijn, waar Daniel eerder uitleg over kreeg (in hoofdstuk 8). Daniel zegt namelijk:“(…) kwam de man Gabriel, die ik in het begin in het visioen gezien had…”(9:21). Naar welk begin verwijst hij? Daniël had de engel Gabriel inderdaad eerder gezien, toen hij uitleg kreeg over het visioen van de 2300 dagen. Tussen deze uitleg over de 2300 dagen (in hoofdstuk 8) en de 70 weken (in hoofdstuk 9) zijn er geen andere visioenen geweest. Het is daarom logisch aan te nemen dat het eerdere visioen waar Daniel naar verwijst tijdens de uitleg over de 70-weken, het eerdere visioen van de 2300 dagen is. De keuze voor het woord ‘chatak’ is dan ook logisch. Blijkbaar is er van de langere periode (van 2300 dagen) een korter deel dat alleen betrekking heeft op het volk Israël (70 weken/490 dagen). Die weken zijn van die langere periode ‘afgesneden’, omdat ze specifiek op het volk Israël betrekking hebben.
Dit levert direct twee belangrijke clous op. Als de 70 weken in werkelijkheid 490 jaar voorstelt, zoals algemeen wordt aangenomen, dan moet de periode waar het van afgesneden is blijkbaar ook uitgelegd worden in jaren. Anders vergelijk je appels met peren. En je mag dan ook aannemen dat de start van beide periodes op een en hetzelfde moment valt. Dat startpunt is het is een decreet van Artaxerxes in 457 BC (zie de tegel: 70 weken: Israëls herkansing). Gerekend vanaf dit punt eindigt deze profetische periode in 1844. Dit is een interpretatie die binnen het kerkgenootschap van de ‘adventisten’ gangbaar is en die hier ook gevolgd wordt.
Na die periode, vanaf 1844 dus, wordt ‘het heiligdom in rechten hersteld’. In het Nieuwe Testament wordt het heiligdom (of ‘de tempel’) uitsluitend gebruikt als symbool van Gods gemeenschap. God woont te midden van Zijn gemeenschap. Als hier iets ‘hersteld’ moet worden lijkt het erop dat er een geestelijke reiniging nodig is. Een soort tempel reiniging, maar dan op wereldschaal. Zou het kunnen dat er sinds deze tijd geestelijke ontwikkelingen op gang zijn gekomen, die de toon zullen zetten in het slotstuk van de wereldgeschiedenis? Dat blijkt inderdaad in het geval…De kiemen van ons huidige wereldtoneel zijn in deze tijd te vinden!
Er wordt ons vandaag de dag een geweldige toekomst voor-geschilderd. Op basis van een cocktail van evolutionisme, universalisme, spiritualisme, wetenschap, technologie en een wereldeconomie gebaseerd op centraal gecoördineerd eigendom moet een nieuwe wereldorde gaan ontstaan. Wist je dat in en rond het jaar 1844 de geestelijke kiemen te vinden zijn van de ideeën die vandaag de dag het wereldtoneel beheersen? De beginselen van new age, evolutie-denken, het nieuwe communisme, de universaliteit van alle religies en het groeiend gezag van het Vaticaan zijn allemaal verbonden aan dit opmerkelijke jaar.
Volgens de Bijbel leven wij al sinds Jezus in ‘de laatste dagen’ (zie bijv. Hebreeën 1:1-4). Maar aan het eind van de profetische periode van 2300 jaar wordt het slotstuk van de geschiedenis in gang gezet. De profetie spreekt over de tijd van het einde (Daniël 8:17). Er gaat een bezem door het heiligdom en nepreligie en waarachtige godsdienst zullen steeds scherper van elkaar gescheiden worden. Zo wordt de komst van de Messias voorbereid. Dat schept grote verwachtingen!
In de inleiding van The origin of species zegt Darwin: “After five years of work I allowed myself to speculate on the subject, and drew up some short notes; these I enlarged in 1844 into a sketch of the conclusions which then seemed to me probable: from that period to the present day I have steadily pursued the same object.”
IN 1844 schreef Darwin zijn initiële ideeën op rond de algehele evolutie van het leven, van eerste spontane begin tot aan de complexe werkelijkheid vandaag. Helemaal nieuw was het idee niet, maar hij heeft de visie definitief gevestigd. Aanvankelijk stuitte Darwin nog op weerzin, maar het idee werd opgepikt en is tegenwoordig op bijna elke universiteit de standaard geworden. Nauw verwant aan de evolutieleer is de theorie dat de mensheid ontstaan is tijdens een uitgestrekte geschiedenis van miljoenen jaren. De wereld zelf is binnen dit denkkader nog veel ouder. Tijd, heel veel tijd, geldt als onmisbare voorwaarde om spontane evolutie via willekeurige selectie enige plausibiliteit te geven.
Evolutie als fundament
De evolutietheorie is niet alleen te vinden op universiteiten, in musea, documentaires en schoolboeken. Het is meer dan een intellectueel idee. De evolutiegedachte is niks minder dan de geestelijke basis van de (post)moderne kijk op het leven en het ‘fundament’ onder onze moraal. De Verenigde Naties schrijft in haar UNESCO-visiestukken over de mensheid als voorlopig hoogste eindproduct van de evolutie. Het World Economic Forum – waar we straks dieper op ingaan – zet de eigen plannen onmiskenbaar in een evolutionair perspectief: “Let’s begin by putting things into perspective: human beings have been around for about 200,000 years, the oldest bacteria for billions of years and viruses for at least 300 million years” (Covid-19: The Great Reset, Introduction).
De gevolgen
De belangrijkste implicatie van de dynamiek van evolutie is dat God niet meer nodig is als Schepper. Het leven ontwikkelt zich zonder intelligentie, gedreven door het principe van willekeurige mutatie, selectie en veel tijd. Steeds meer theologen proberen God alsnog in dit scenario te proppen (theïstische evolutie), maar de wetenschappelijke waarde daarvan is nul en de theologische impact gigantisch. De tweede implicatie is dat mensen geen intrinsiek onveranderlijke wezens zijn, maar slechts een tussenresultaat in de stroom van de tijd. Binnen een evolutionair kader is het volkomen onzinnig om te bepalen wat een mens in essentie is. De morele deur staat daarom open om de mensheid door te ontwikkelen naar een volgend stadium (waarover zo meer). De derde implicatie is dat moraal relatief en tijdelijk is. Wanneer tegenwoordig over ‘mensenrechten’ gesproken wordt, dan is dit niet verankerd in de waarde die God aan Zijn schepping toekent, maar het is gebaseerd op de ‘autonome mens’ die in de evolutionaire stroom van de tijd zijn eigen lot in handen mag en moet nemen. Recht hebben betekent hier de ruimte hebben om je eigen leven naar eigen inzicht te definiëren.
Mensheid 2.0
Omdat binnen een evolutionair framework niet vaststaat wat een mens is, en er ook geen God is om rekening mee te houden, staat de deur open om het leven naar eigen wens en mogelijkheden door te ontwikkelen. Transhumanisme wordt dat genoemd. Het gaat hier niet over keuzes hoe je zelf je huis inricht, welke studie je volgt, of bij welke godsdienst je bent aangesloten. Het gaat over wie en wat je bent. Via integraties met biotechnologie, nanotechnologie en artificial intelligence kunnen wij onszelf upgraden. Wij kunnen een mensheid 2.0 creëren. Kennis en techniek geven ons ‘God-like-opportunities’, om met de stem van WEF-adviseur Harari te spreken. Om mensen bereidwillig te maken voor zo’n ingrijpende verandering aan eigen lijf en leden is eerst een ontworteling van de eigen identiteit noodzakelijk. Popularisering van genderideologie, ont-nationalisering, ontwrichting van het gezin, filosofisch relativisme en grootschalige migratie helpen daarbij. Zelfs de ideeën om Mars te gaan bewonen ontnemen ons de vanzelfsprekendheid van onze enige echte thuisbasis. Want wie niet meer weet wat hij of zij is, of waar je bij hoort, staat er makkelijker voor open om wat anders te worden. De evolutieleer vormt zo de geestelijke basis onder de toekomstplannen.
IN 1844 BEGON Marx zijn eerste economische ideeën uit te werken in het communistisch manifest, waarin privé eigendom als secundair recht gezien wordt. In 1848 werd zijn manifest gepubliceerd, maar Marx werkte er eerder al aan. Tussen april en augustus 1844 werkte Marx aan zijn Parijse manuscripten (ook wel Economische en filosofische manuscripten), die een voorwerk vormden voor zijn latere economische werk (https://nl.wikipedia.org/wiki/Karl_Marx).
De relativering van privé-eigendom wordt vandaag de dag steeds meer gezien als het model voor de inrichting van de toekomstige wereldeconomie. We moeten alles delen.
Zijn ideeën waren niet helemaal nieuw. De theoloog Thomas Acquinas (13e eeuw) schreef in dezelfde lijn: “The possession of all things in common is the natural law” (Summa Theologiae, ii-ii, 5tharticle) | “In case of need, all things are common property, so that there would seem to be no sin in taking another’s property, for need has made it common” (Summa Theologiae, ii-ii, 7th article). Privé-eigendom is daarom volgens de sociale leer van het Vaticaan, uitgewerkt in de encycliek Rerum Novarum (zie www.vatican.va), een secundair recht. In de katholieke catechismus wordt deze secundaire status van persoonlijk eigendom gerechtvaardigd op geestelijke gronden: “De eenheid van de Geest, waardoor zij geleid wordt, bewerkt immers dat al wat in haar bijeengebracht is, gemeenschappelijk bezit is” (artikel 947) | “De ware christen bezit niets dat hem zo eigen is dat hij het niet moet beschouwen als iets wat hij met allen in gemeenschap bezit” (artikel 952).
Dit concept van secundair eigendom vermengt zich prima met oude pantheïstische ideeën, waarin de werkelijkheid als één onlosmakelijk geheel begrepen wordt. Op zich is samen delen mooi, maar dit is echt iets anders. Let op de veelzeggende details: “Zo dient men (…) te geloven dat er een gemeenschap van goederen is in de kerk” (artikel 947). Met andere woorden, je moet die gemeenschap van goederen erkennen als een gegeven, op basis van het religieuze idee dat je allemaal één bent. De vroege kerk deelde inderdaad ook goederen, maar dit gebeurde op volledig vrijwillige basis (Handelingen 5 : 4). In de wet van God wordt privé-eigendom juist beschermd (je mag niet stelen of begeren wat van je naaste is). Rechtvaardigheid staat in de Bijbel hoog op de agenda, maar is niet opgelegd. Het komt van binnenuit. Zeggen dat wat van een ander is eigenlijk van mij is, met een beroep op een moreel dogma, is niet in lijn met Gods wet.
De deeleconomie dichterbij
Desondanks komt het algemene belang (“the common good”) in onze tijd steeds prominenter op de agenda te staan. Dit buzzwoord komen we straks vaker tegen, op interessante plaatsen. Met een beroep op een gedeelde toekomst, de zorg voor het klimaat en de roofbouw van kapitalisten, moet het westerse idee van eigendom op de schop. Het World Economic Forum neemt richting het publiek alvast het voortouw: You will own nothing and be happy. Je kunt het maar beter hardop zeggen, dan kunnen mensen eraan gaan wennen. Het klinkt misschien ver weg en surreëel, maar er zijn inmiddels tal van projecten in gang gezet om zo’n deel-economie te realiseren. Op de stoep staan alvast de eerste deel-fietsen. Met een beroep op klimaat, gezondheid, veiligheid, gemak en inclusiviteit zal in de komende jaren de morele druk gaan toenemen om ‘alles te delen’, tot aan je privacy. Dit loopt parallel aan de digitalisering en beheersing van alle geldstromen. Wie zich niet aan de gestelde regels van deze orde houdt krijgt problemen. Op de morele basis van de toekomst gaan we straks uitgebreider in, tijdens de bespreking van de inmiddels beroemde en beruchte Great Reset.
Steun van het Vaticaan
Het Vaticaan geeft zelf publiekelijk een zwengel aan het streven naar de gewenste inclusieve economie. In December 2020 is ‘The Council of Inclusive Capitalism – with the Vatican’ gestart. Destijds was het initiatief al representatief voor een marktwaarde van maar liefst ruim USD 12.600.000.000.000,- (12.6 biljoen USD). En het blijft groeien.
Kapitalisme meets communisme
Maar wie toe wil werken naar een nieuwe wereldorde, waarin het concept van eigendom op de schop gaat, loopt tegen een aantal problemen aan. Een daarvan is de kloof tussen oost en west. Het westerse vrije kapitalisme en het Russische en Chinese communisme liggen ideologisch te ver uit elkaar. De grootste splijtzwam is het concept van eigendom. We gaan daarom zien dat bewegingen om dit dichter bij elkaar te brengen verder gevorderd zijn dan je wellicht zou denken. De associatie met de communistische wereld begint zich af te tekenen.
Niet alleen vliegt in de deel-economie het westerse concept van eigendom het raam uit. Ook de invoer van surveillancetechnieken, met een beroep op gezondheid en veiligheid, slaat een brug. Binnen Europa komen de eerste pilots met social creditsystemen van de grond. Zulke controlesystemen veronderstellen dat de staat altijd de waarheid in pacht heeft. Daar wordt al aan gewerkt. In de VS is inmiddels een Disinformation Governance Board opgericht. Een soort ministry of truth, die voor de burgers gaat bepalen welke informatie betrouwbaar is en wat met een beroep op het publiek belang gelabeld en gecensureerd moet worden. In de evolutionaire beweging richting een gezamenlijke toekomst als één wereldwijde familie is de deeleconomie (op basis van de common good) een logische vervolgstap.
De communistische visie, waarin eigendom ondergeschikt is aan het algemeen maatschappelijk belang, is vandaag de dag bijzonder populair aan het worden. Het World Economic Forum promoot dit als de meest ideale inrichting van de wereldwijde economie: you’ll own nothing and will be happy”. Maar wist je dat het WEF geen losse club is, zoals het misschien lijkt. Het is ingebed in een veel groter verhaal. Je ontdekt het onder: In de cockpit van het World Economic Forum.
IN 1844 wordt het ‘Baha’i geloof’ gesticht (https://bahai.com/). Het was niet echt een nieuwkomer tussen de bestaande religies, maar vooral een initiatief om religies met elkaar te verenigen. Als iedereen elkaar omarmt, dan ontstaat er wereldvrede.
Het Vaticaan stimuleert deze wereldwijde vermenging van spiritualiteit volop. Dit doen ze onder meer door het organiseren van interreligieuze bijeenkomsten in Assisi (sinds de jaren tachtig van de vorige eeuw). Ook het Abrahamic Family House in Abu Dhabi is hier een sprekend voorbeeld van (https://www.vaticannews.va/en/vatican-city/news/2021-06/abu-dhabi-abrahamic-family-house-2022-human-fraternity.html). Hier wordt op één gezamenlijk terrein een synagoge, een kerk en een moskee gebouwd, met een gedeelde tuin als symbool van onderlinge erkenning.
Het idee van een wereldwijde religie is van ouds een kernpunt van de vrijmetselarij. Die versmelting van religies komt steeds explicieter op de agenda en wordt gepromoot als de sleutel tot het oplossen van allerlei wereldproblemen. Dan Wheatley verwoordt het helder:
Het klinkt aan de oppervlakte allemaal prachtig, maar de vraag is of het dat ook werkelijk is. De prijs die betaald moet worden is het opgeven van elke zoektocht naar waarheid. Wat is het echte verhaal achter deze beweging? Zo'n 4200 jaar geleden werd de religie van Babel over de aarde verspreid. In de loop der tijd zijn hier allerlei soorten en maten religies en filosofieën uit gegroeid. Aan de oppervlakte heel verschillende, maar ze delen allemaal de basis vanuit Babel: de onsterfelijke ziel, de mens centraal en allerlei vormen van pantheïsme (de natuurlijke realiteit als god eren).
Mystiek, occultisme en Oosterse invloeden
In de oecumene van alle religies is volop ruimte voor mystiek, bovennatuurlijke fenomenen, hekserij en occultisme. Via films, games en oosterse praktijken ontstaat steeds meer ruimte in het hart van seculiere, westerse mensen voor inmenging uit de (voor velen onbekende) geestelijke wereld. Invloed van Oosterse ideeën en praktijken doen het vooral goed op het gebied van gezondheid en stressvermindering: “To restore good health, millions of people in Western society are now submitting themselves to practices based upon this Eastern view of the nature of God, which maintains that ‘all is one and connected’ through a mystical divine energy. The implication is that man is not separated from God and, therefore, is not in need of salvation” (Kah, The new world religion, pg. 82, Hope international publishing).
Aangezien vele religies nauw verwant zijn aan vormen van pantheïsme (God of de goden zijn aanwezig in alles, inclusief de natuur en ons diepste binnenste) levert dit kansen op voor de felbegeerde vereniging. De agenda rond de ‘klimaatcrisis’ blijkt een uitstekende brug tussen tradities die aan natuurverering doen en het rationele westerse denken. Deze kans wordt niet onbenut gelaten door Rome, die hier in de persoon van paus Franciscus zo’n 84% van de religieuze wereld vertegenwoordigt.
IN 1844 wordt de Codex Sinaiticus ‘ontdekt’ in het klooster van St. Catherine (een Grieks manuscript van de Bijbel). Samen met de Codex Vatican, al eerder gevonden in de bibliotheek van Rome, is dit de brontekst geworden voor vrijwel alle moderne Bijbelvertalingen. Deze ‘ontdekkingen’ hebben de omvangrijke Textus Receptus-traditie, die in alle eeuwen daarvoor leidend was, naar de zijlijn geschoven. Tussen beide tekst-tradities bestaan belangrijke verschillen, met name als het aankomt op de unieke positie van Jezus Christus. In Episode 22a krijg je uitleg hoe dit zit.
N 1844 WERD nog een opzienbarende vondst gedaan. In de bibliotheek van de historische stad Ninevé werd het inmiddels beroemde Gilgamesh Epos gevonden. Op dit kleitablet staan verhalen die doen denken aan de grote watervloed. De aanwezigheid van dergelijke verhalen in andere culturen zou gezien kunnen worden als een bevestiging van de betrouwbaarheid van het Bijbelse verslag (Genesis 6-9). De liberale (theologische) wetenschap beweert echter precies het tegenovergestelde. Zij stellen dat grote delen van het Oude Testament pas zijn ontstaan in de tijd dat het Joodse volk in ballingschap zat, in Assyrië en Babel. De Thora zou niet geschreven en gecompileerd zijn door Mozes (15e eeuw v. Chr.), maar pas veel later in de 6e en 5e eeuw voor Christus, op grond van kopieer- en knip- en plakwerk. Het liberale idee is dat de Joodse schrijvers tijdens hun ballingschap de tradities van het oude Babel overnamen en hier hun eigen versie van schreven. Zo konden zij hun eigen volksbestaan en de claim op het land Kanaän rechtvaardigen.
Onder - Dit zijn de tien belangrijkste regels - lees je over een recente archeologische ontdekking die roet in dit liberale eten gooit. Ondanks bewijzen die de historische betrouwbaarheid van de Bijbel ondersteunen heeft het liberale idee breed wortel geschoten. De Bijbel wordt door velen gezien als een religieus prentenboek dat het doen en laten van het Joodse volk reflecteert. Niets meer dan dat. De moderne levensbeschouwing is gebaseerd op het ide van seculiere wetenschap, wetenschap waarbij de Schepper geen rol mag spelen. Deze vorm van (zogenaamd neutrale) wetenschap vertelt ons hoe het leven echt in elkaar zit.
De Bijbel terzijde geschoven
Als de Bijbel geen betrouwbaar verhaal blijkt te vertellen over de wereldgeschiedenis, wat moet je er dan nog mee? Het wordt gedegradeerd tot inspiratieboek waar iedereen naar eigen wens en behoefte wat uit kan pikken. De wereld van vandaag en morgen wordt gebouwd op seculiere vormen van wetenschap en daarmee geassocieerde techniek. De technische controle over het leven lijkt haast geen grenzen meer te kennen. Sommigen zeggen het ronduit. Nieuwe ontwikkelingen in de biotechnologie, nanotechnologie en kunstmatige intelligentie geven ons ‘God-like-opportunities’. De evolutieleer levert de levensbeschouwelijke basis voor de implementatie ervan, omdat sleutelen aan mensen moreel gezien mag. De bestaande politieke en juridische kaders worden in rap tempo aangepast aan deze technische vooruitgang. De wereldbevolking wordt klaargestoomd voor een heel nieuw tijdperk van ongekende welvaart, vrede en geluk. Tenminste, dat is de belofte. Het verhaal van de Bijbel verbleekt in het licht van deze geweldige prestaties.
Maar God kijkt heel anders. Uiterlijke voorspoed is iets anders dan werkelijke vrede. “Daarom, ja, omdat zij Mijn volk misleid hebben door te zeggen: Vrede, hoewel er geen vrede is...” (Ezechiël 13 : 10). Paulus zegt: “Want wanneer zij zullen zeggen: Er is vrede en veiligheid, dan zal een onverwacht verderf hun overkomen...”(I Thessalonicenzen 5 : 3). Soms lijkt iets van de buitenkant heel mooi, maar is er van binnen onrust, haat, verdriet, angst, schaamte, wanhoop en hardnekkige zonde. Wat is échte vrede eigenlijk? Beloftes van wereldvrede waarbij de Vredevorst op de reservebank wordt gezet zijn principieel verdacht. In het grote wereldwijde pact wordt Jezus subtiel aan de zijlijn gezet. Denk je werkelijk dat hier wat goeds uitkomt?
Hieronder zie je een foto van de tekst. Dit bevat een verhaal datterug doet denken aan de zondvloed van Noach doet denken. Het is dan wel een vervormde versie, maar het is een prachtige illustratie dat we hier over echte geschiedenis praten. Nog veel meer info hierover vind je onder: De wereldwijde watervloed zet alles op z'n kop!
In het jaar 1844 zijn de kiemen te vinden van de geestelijke ontwikkelingen die steeds meer het wereldtoneel domineren:
In 1844 begon ook de adventisten beweging, onder andere door het omvangrijke schrijfwerk van Ellen White. Dit genootschap bracht een nieuwe impuls in de verwachting van Gods nieuwe wereld en een geestelijke kijk op de wereldgeschiedenis. Rond dezelfde periode vonden ook belangrijke vernieuwingen plaats (zoals de ‘great awakening’). Tijdens de laatste voorbereidingen op de komst van Jezus wordt het verschil tussen licht en duister, goed en kwaad steeds duidelijker. Wij zitten daar midden in. De mensheid van vandaag is een nieuwe toren van Babel aan het bouwen. Daarbij wordt Jezus Christus aan de zijlijn gezet. Maar God maakt ook zijn wereldwijde gemeenschap klaar voor de komst van de grote dag. De grote vraag is: wie vertrouw jij? Gaat de mensheid in de komende jaren eigenhandig een paradijs op aarde scheppen? Of doe je er beter aan om je hoop te stellen op de Vredevorst, Jezus, die beloofd heeft elke dag bij ons te zijn, tot aan de voleinding van de wereld?